Bor

Pobierany przez rośliny w stosunkowo dużych ilościach, bierze udział między innymi w procesie przemiany węglowodanów oraz stymuluje procesy związane z kwitnieniem i owocowaniem. W przypadku buraków cukrowych bor ma decydujący wpływ na wielkość i jakość plonów (zawartość cukrów w korzeniach), natomiast w uprawie rzepaku stymuluje nasiona i łuszczyny, a w konsekwencji zwiększa plony. Szczególnie wrażliwe na niedobór boru są: buraki cukrowe, rzepak, ziemniaki, drzewa owocowe (jabłoń, grusza), warzywa (pomidor, kapusta, kalafior, seler, fasola, buraki ćwikłowe) rośliny motylkowe.

Niedobór boru

Przy niedostatku boru obumierają młode pędy, zamierają pąki, kora jest spękana i chropowata, występuje kędzierzawienie liści, słabo rozwinięty jest system korzeniowy a także występują skorkowacenia owoców, owoce są zdeformowane i wcześniej opadają. Symptomy zależą od gatunku rośliny, często są to łamliwe pędy, pożółkłe końcówki młodych liści, liście mogą się pogrubiać, więdnąć, zwijać się, roślina słabiej rośnie, wystąpić mogą chlorotyczne plamki. Końcówki korzeni często stają się rozdęte i przebarwione.

Nadmiar boru

Żółknące i obumierające czubki liści, nekroza posuwa się od czubka/brzegu liścia w głąb.